«Εδώ στην Ελλάδα μόνο "καλημέρα" λέμε!» απαντά φωνάζοντας ο μικρός Γιάννης με όλο το θάρρος και άνεση. Από τα τρία του χρόνια έγινε μετανάστης στη Γερμανία, όπου ο πατέρας του βρήκε δουλειά.
https://vskeygsh.blogspot.com/2019/04/blog-post_84.html
Στην πτήση Μόναχο - Θεσσαλονίκη, στα μέσα του Ιουλίου, υπήρχαν πολλοί Γερμανοί τουρίστες και πολλοί Έλληνες που ήρθαν για διακοπές στην πατρίδα. Κατά την προσγείωση, πολλά μικρά παιδιά άρχιζαν ενθουσιασμένα να φωνάζουν: «Ελλάδα Ελλάδα Ελλάδα! Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη!». Χειροκροτήματα επιβατών ακολούθησαν τα επιφωνήματα των παιδιών, επιβραβεύοντας ταυτόχρονα τους πιλότους, που ομαλά προσγείωσαν το αεροπλάνο.
«Περίπου δυο χρόνια μένουμε στη Γερμανία. Το παράξενο είναι ότι τα παιδιά μας νοσταλγούν περισσότερο την Ελλάδα απ’ ό, τι εμείς, οι γονείς τους, που βρήκαμε στη Γερμανία μεγάλη συμπαράσταση» λέει στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο ειδήσεων η Βαλεντίνη Π., που στη Γερμανία ακολούθησε τον δρόμο των σπουδών για την αναγνώριση του πτυχίου της, προκειμένου να βρει αργότερα κατάλληλη εργασία. Ο Παύλος Αγκντζίεβ, ο σύζυγος της, εργάζεται σκληρά ως εργάτης, 10-12 ώρες την ημέρα, καταφέρνει να στηρίξει την οικογένεια αλλά και τις προσπάθειες της συζύγου για σπουδές.
ευλογει η ψυχη μου
Ο Παύλος και η Βαλεντίνη είναι και οι δύο παιδιά παλιννοστούντων, που σε ηλικία δύο - τριών χρόνων ήρθαν στην Ελλάδα σφιχταγκαλιασμένοι με τους γονείς τους από τη Γεωργία και τη Ρωσία αντίστοιχα. Μετά από 25 χρόνια αναγκάστηκαν και οι ίδιοι να φύγουν μετανάστες στη Γερμανία, μαζί με το δικό τους παιδί, τον τρίχρονο γιο τους, Γιάννη.
το κουτάβι μου με δαγκώνει
the two th θ ࠣϮsonants
«Το καλό είναι ότι μένουμε σε μια γειτονιά με οικογένειες Ελλήνων παλιννοστούντων, που μεγάλωσαν, όπως και εμείς, στην Ελλάδα. Μιλάμε μεταξύ μας τις δυο γλώσσες: ελληνικά και ρωσικά, αλλά μαθαίνουμε με μεγάλη προσπάθεια και γερμανικά, γιατί το μέλλον μας πλέον είναι στη Γερμανία» λέει η Βαλεντίνη.
the two th θ ࠣϮsonants
No comments:
Post a Comment